სოლიდარობა თურქეთს! პროფილზე დროშის დაყენების გარეშე
პირველად 2009 წელს შევხვდით… მაშინ ყირგიზეთში მივფრინავდი ტრეინინგზე და 10 საათიანი გაჩერება შემხვდა სტამბოლში. ეს დრო
8 მარტის აღნიშვნა: სამარცხვინო, საჭირო, თუ?
დავბრუნდი თბილისში და დამხვდა მორიგი ორად გაპობილი საზოგადოება, თავისი ქვე-გაპობებით, ანუ ჯამში რამდენიმე კატეგორია. 1. ისინი,
ეს ის საქართველოა, სადაც…
შევდივარ ფეისბუქზე და მრჩება შთაბეჭდილება, რომ „სხვაგან მოვხვდი“. ქვეყანაც ორ, არათანაბარ ნაწილად არის გაყოფილი: საქართველო და
რამდენად საშინელია ქართული სამზარეულო – პასუხი კრიტიკოს ბრიტანელს!
დღეს გადავაწყდი სტატიას სათაურით „რატომ აღარ შევჭამ ხინკალს აღარასოდეს, ქართული კერძების სავალალო მდგომარეობა“, სადაც ვინმე ბრიტანელი
ახალი სენი:"მაგრამისტი ღრუზინები" – 20 მაგალითი და საბედისწერო "მაგრამ"
მიმდინარე ეტაპზე, საქართველოში, შეიძლება ითქვას, გამოსწორდა ადამიანების შეხედულებები გარკვეულ საკითხებზე, კერძოდ, გენდერული თანასწორობის, ქსენოფობიის, რასიზმის, ნაწილობრივ
მორიგი ქართული მარაზმი: კამპანია "დიდი ჯიპი =პატარა ჭუჭუ"
სედანზე ვიჯექი და გადავჯექი ”დიდ ჯიპზე”, ანუ რამე დამიპატარავდება ამის შემდეგ? სტატია არის იმ მარაზმში გადასული
ქართული ვირტუალური აგრესია, ანუ ვინ და რატომ აკრიტიკებს ყველას და ყველაფერს
ბოლო პერიოდში, ჩემი პოსტების პოპულარიზაციიდან გამომდინარე, იმატა კომენტარების რაოდენობამაც. საბოლოო ჯამში, იმდენი აგრესიული „მარგალიტი“ დაგროვდა, რომ
ანტი-ქართული პროპაგანდა, ანუ ვინ და რატომ აკრიტიკებს ჩვენივე ქვეყანას ასე აქტიურად
ალბათ ხშირად მოისმენდით, ან უფრო მეტად – Facebook-ის სტატუსებში გადააწყდებოდით შემდეგი შინაარსის კომენტარებს: – საშინელ ქვეყანაში
